Pakiety badań urogenitalnych
URO-GEN Bakterie + Grzyby 16

Test Multiplex PCR wykrywający w jednym badaniu obecność bakterii Chlamydia trachomatis, Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum, Neisseria gonorrhoeae, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis oraz 10 gatunków drożdżaków, głównie z rodzaju Candida, które mogą powodować drożdżycę – kandydozę.

Chlamydia trachomatis, wraz z Chlamydophila pneumoniae i Chlamydia psittaci, należą do patogennego dla człowieka rodzaju Chlamydia. Chlamydia jest jedną z najmniejszych, wewnątrzkomórkowych, gram ujemnych bakterii, która jest pasożytem energetycznym korzystającym z ATP zakażonej komórki. Szacuje się, że około 700 milionów ludzi na świecie jest zakażona, a każdego roku rejestruje się w przybliżeniu 50 milionów nowych infekcji. Chlamydia trachomatis jest czynnikiem wywołującym nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, ziarnice weneryczną, jaglicę, wtrętowe zapalenie spojówek, noworodkowe zapalenie płuc oraz zespół Reitera.

Ureaplasma urealyticum kolonizuje układ moczowo-płciowy: cewkę moczową, pochwę, szyjkę macicy, prostatę i najądrza. Zakażenia często są bezobjawowe. Dyskutowany jest związek przyczynowy z takimi schorzeniami jak: nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, zapalenie prostaty, zapalenie najądrzy i zespół cewki moczowej. U. urealyticum odgrywa rolę w zapaleniu błon płodowych, które w niektórych przypadkach może prowadzić do poronienia lub przedwczesnego porodu. Czasami obserwowane są zakażenia układu oddechowego i zapalenia opon mózgowych, szczególnie u noworodków z niską masą urodzeniową. 40-80% kobiet oraz 5-20% mężczyzn w wieku aktywności seksualnej jest zakażonych U. urealyticum w dolnym odcinku układu rozrodczego. Przeniesienie zakażenie następuje podczas kontaktów seksualnych i w ponad 50% przypadków podczas porodu.

Bakteria Ureaplasma parvum jest przyczyną wielu chorób. Jako patogen ludzki nie jest naturalnym czynnikiem chorobotwórczym dla innych zwierząt, takich jak gryzonie. U. parvum to pasożyt żyjący wewnątrz śluzówki dróg moczowo-płciowych. Może powodować zapalenie cewki moczowej, ropne zapalenie stawów, powikłania ciąży, zapalenia błon płodowych, zakażenia ran chirurgicznych, u noworodków zapalenie opon mózgowych, choroby zapalne miednicy, odmiedniczkowe zapalenie nerek i choroby noworodków. Ureaplasma parvum może powodować niepowodzenia ciążowe, głównie w skutek zakażeń przezłożyskowych lub worka owodniowego.

Neisseria gonorrhoeae – Rzeżączka to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych poprzez kontakty seksualne (ang. Sexually Transmited Disease – STD). Czynnikiem etiologicznym jest Gram-ujemna bakteria – dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae). U osób chorujących na rzeżączkę obserwuje się ropne zmiany z wydzieliną z cewki moczowej lub szyjki macicy oraz zaburzeniami oddawania moczu. Oprócz ostrego zapalenia cewki moczowej, bakteria Neisseria gonorrhoeae może prowadzić do zapalenia szyjki macicy, gruczołu krokowego, jajników, jąder czy gardła. Do zakażenia może dojść również podczas porodu od chorej matki, co prowadzić może do gonokokowego zapalenia spojówek (ryzyko utraty wzroku), sepsy czy zapalenie stawów. Nieleczona rzeżączka może powodować bezpłodność.

Mycoplasma należą do najmniejszych samoreplikujących się komórek. Nie posiadają one sztywnej ściany komórkowej (brak mureiny) i dlatego są odporne na antybiotyki, które działają właśnie na ścianę komórkową. Dotychczas opisano dwanaście gatunków Mycoplasma u ludzi.

Mycoplasma hominis wywołuje zapalenie cewki moczowej, szyjki macicy i pochwy. Czasami jest przyczyną łagodnej bakteriemii (np. po porodzie, poronieniu lub operacji ginekologicznej), zakażenia ran (np. po cięciu cesarskim), zapalenia jajowodu, zapalenia owodni oraz zakażenia u noworodków. Bakteria jest przenoszona pierwotnie przez kontakty seksualne.

Mycoplasma genitalium jest mała pasożytnicza bakteria żyjąca na urzęsionych komórkach nabłonkowych dróg moczowych i płciowych u ludzi. Zakażenie M. genitalium zazwyczaj powoduje ciężkie objawy kliniczne lub kombinację objawów; ale czasami może przebiegać bezobjawowo. Głównie pojawia się zapalenie cewki moczowej (zarówno u mężczyzn jak i kobiet) oraz pieczenie przy oddawaniu moczu. U kobiet powoduje zapalenie szyjki macicy i narządów miednicy mniejszej, w tym zapalenie błony śluzowej macicy i zapalenie jajowodów. Podejrzewa się także, że infekcja M. genitalium  jest istotnym czynnikiem powodującym niepłodność.

Candida – oportunistyczne patogeny, należące do rozprzestrzenionych na całym świecie gatunków Candida, mogą powodować u ludzi różnego typu grzybice, w zależności od gatunku patogenu. Te asporogeniczne, pączkujące grzyby (drożdżaki), często bytujące w glebie i wodzie, są typowymi komensalami ludzkiej skóry i błon śluzowych. Kliniczne objawy zakażenia występują u osób o zmniejszonej odporności (dzieci, osoby immunoniekompetentne, itd.). Najwięcej (70%) infekcji wywołuje Candida albicans następnie C. tropicalis, C. parapsilosis i C. glabrata oraz inne gatunki drożdżaków wykrywane w teście URO-GEN BAKTERIE + GRZYBY 16.

Infekcje Candida albicans objawiają się w formie powierzchownego, skupionego ataku na skórę lub błony śluzowe (usta, jama nosowo-gardłowa, przewód pokarmowy, zewnętrzne części genitaliów). Postępujące, częściowo przewlekłe kandydozy z typowymi zlewającymi się białymi nalotami pojawiają się w związku z obniżoną odpornością wywołaną defektami immunologicznymi, przebytymi chorobami układu immunologicznego, dysfunkcjami metabolicznymi (np. cukrzyca), ciążą, agresywną terapią lekową lub nadużyciem alkoholu.

Rozwój grzybicy organów wewnętrznych, zwłaszcza w przypadku pacjentów z osłabioną odpornością komórkową lub z chorobami hematologiczno-onkologicznymi, może prowadzić do zagrażających życiu komplikacji, wynikających z rozprzestrzeniania się infekcji na różne organy (płuca, nerki, CUN, itd.). Szpitalne infekcje Candida mogą pojawić się np. u pacjentów z założonymi na stałe cewnikami. Autoimmunologiczne poliendokrynopatie typu I mogą sprzyjać rozwojowi kandydozy błon śluzowych.