580.00 zł
Wykonaj to badanie genetyczne, jeśli:
Kobieta/Mężczyzna
URO-GEN MAX 41 to test multipleks PCR, który umożliwia w jednym badaniu:
Wg Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) HPV jest najczęstszym wirusem przenoszonym drogą płciową. Atakuje zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Szacuje się, że miało z nim kontakt aż 75% osób aktywnych seksualnie. HPV występuje w kilkuset wariantach, z czego około 30 jest odpowiedzialnych za zmiany chorobowe. HPV może powodować m.in. brodawki, kłykciny i kurzajki, jak również nowotwór górnych dróg oddechowych oraz płuc. Najczęściej jednak infekcja dotyczy narządów płciowych i dróg moczowych, co u kobiet może prowadzić do raka szyjki macicy.
Test genetyczny pozwala wykryć DNA wirusa HPV oraz określić jego typ (wysokiego bądź niskiego ryzyka). Dalsze badania diagnostyczne pozwalają na wykluczenie lub wykrycie zmian przednowotworowych, gdy są całkowicie uleczalne.
HPV wysokiego ryzyka (HPV HR)
To typy onkogenne: 16, 18, 26, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 53, 56, 58, 59, 66, 68, 73, 82. Szczególnie niebezpieczne dla zdrowia są typy 16 i 18. Zakażenie nimi znacznie podnosi ryzyko wystąpienia zmian prowadzących do rozwoju nowotworów.
HPV niskiego ryzyka
To typy: 6, 11, 40, 42, 43, 44, 54, 61, 70, 72, 81, 89. Związane są ze zmianami skóry i błon śluzowych.
Większość pacjentów nie wie o zakażeniu i przenosi HPV na swoich partnerów. Wirus przekazywany jest podczas stosunku seksualnego, a czasami nawet przez intymny kontakt skóry narządów płciowych partnerów, dlatego prezerwatywa nie chroni całkowicie przed zakażeniem wirusem HPV. Raz przebyta infekcja nie uodparnia na całe życie.
Zmiany chorobowe obejmują skórę oraz błony śluzowe narządów płciowych. Jednakże infekcja HPV zazwyczaj przebiega bezobjawowo. Brak specyficznych symptomów powoduje, że nosiciele wirusa nie są świadomi zakażenia. Ze względu na stopień zagrożenia dla zdrowia i życia wyróżnia się typy HPV wysokiego i niskiego ryzyka rozwoju nowotworu.
Zakażenie HPV wysokiego ryzyka jest głównym czynnikiem sprawczym rozwoju raka szyjki macicy. Za najbardziej niebezpieczne uznaje się zakażenie HPV 16 i 18, trwające przynajmniej 2 lata. Co roku w Polsce odnotowuje się ok. 3500 nowych przypadków zachorowania na raka szyjki macicy. Każdego dnia 5 kobiet umiera na ten nowotwór. Śmiertelność ta jest o 70% wyższa w porównaniu do średniej dla krajów Unii Europejskiej.
Liczbę zgonów można zmniejszyć poprzez rozwój programów profilaktycznych, badania przesiewowe oraz wzrost świadomości społecznej. DNA wirusa HPV jest obecne w 99,7% przypadków raka szyjki macicy.
W roku 2013 eksperci Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego i Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych opublikowali wytyczne dotyczące badania DNA HPV wysokiego ryzyka w profilaktyce raka szyjki macicy. Najważniejsze wnioski wynikające z tej publikacji są następujące:
Infekcje przenoszone drogą płciową (STI, z ang. Sexually Transmitted Infections) mogą prowadzić do rozwoju chorób wenerycznych. Najczęściej spotykane infekcje intymne to chlamydioza, mykoplazmoza, rzeżączka i rzęsistkowica. Dość często występują także zakażenie Ureaplasma, opryszczka genitaliów czy kiła.
Nieleczone zakażenia dróg moczowo-płciowych skutkują poważnymi powikłaniami – są to m.in.: stany zapalne w obrębie miednicy mniejszej, zapalenia cewki moczowej, przedwczesny poród, wady rozwojowe u nienarodzonego dziecka (niska masa urodzeniowa, zaburzenia neurologiczne, ślepota) oraz niepłodność.
Schorzenia z kategorii STI ze względu na sposób zakażenia, czynniki ryzyka i objawy są często z sobą mylone. Sposób leczenia różni się w przypadku niektórych z nich, dlatego istotna jest identyfikacja czynnika zakaźnego. Najwygodniejszą i najbardziej ekonomiczną opcją badań laboratoryjnych jest oznaczenie w jednym pakiecie możliwie największej liczby patogenów typu STI.
Opryszczka pospolita jest chorobą skóry i błon śluzowych wywoływaną przez wirusa opryszczki (Herpes simplex, w skrócie: HSV). Jej charakterystycznym objawem są pęcherzykowe zmiany.
Opryszczka wargowa jest najbardziej rozpowszechniona. Wywołujący ją wirus HSV-1 zagnieżdża się w komórkach nerwowych i pozostaje w organizmie na zawsze w formie utajonej. Do jego aktywacji dochodzi w momentach osłabienia odporności takich, jak choroba zakaźna, silny stres czy miesiączka. Pierwsze zakażenie HSV w trakcie ciąży może być niebezpieczne dla płodu i jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii przeciwwirusowej.
Opryszczka genitalna wywoływana przez HSV-2 jest niekiedy wskazaniem do cesarskiego cięcia, gdyż podczas porodu naturalnego łatwo może dojść do zarażenia dziecka wywołującym ją wirusem (30–60% przypadków). Okołoporodowe zakażenie wirusem HSV-2 może prowadzić do utraty wzroku, rozległych zmian skórnych, niebezpiecznego zapalenia opon mózgowych, czasem nawet do śmierci.
Kiłę (inaczej: syfilis) powoduje bakteria: krętek blady (Treponema pallidum). Do zarażenia dochodzi podczas zbliżenia intymnego z osobą zakażoną. Możliwe jest zakażenie przezłożyskowe płodu w przypadku kobiety w ciąży. Bakterie dość szybko rozsiewają się po organizmie wraz z krwią, prowadząc do choroby ogólnoustrojowej zajmującej wiele narządów i układów. Nieleczona kiła prowadzi do uszkodzenia systemu nerwowego, utraty wzroku, zaburzeń psychicznych, uszkodzenia układu krążenia, kości czy stawów.
Rzęsistkowica to choroba pasożytnicza okolic urogenitalnych wywoływana przez pierwotniaka o nazwie: rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis). Do zarażenia dochodzi w wyniku kontaktów intymnych z chorym partnerem, a także przez wspólne stosowanie przedmiotów higieny osobistej. Częściej chorują kobiety niż mężczyźni. Rzęsistek lokalizuje się w pochwie, cewce moczowej, a u mężczyzn także w gruczole krokowym. Choroba może przebiegać z nielicznymi objawami bądź z takimi dolegliwościami, jak: pieczenie i ból w cewce moczowej, pieniste, żółtozielonkawe upławy, częstomocz, bolesność przy oddawaniu moczu.
Chlamydia trachomatis jest zakażeniem przenoszonym drogą płciową powodującym nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, ziarnicę weneryczną, jaglicę, wtrętowe zapalenie spojówek, noworodkowe zapalenie płuc oraz zespół Reitera.
Czynniki ryzyka zakażenia Chlamydia trachomatis to:
| OBJAWY ZAKAŻENIA CHLAMYDIA TRACHOMATIS
|
|
| KOBIETY
|
MĘŻCZYŹNI
|
|
|
Powikłania zakażenia Chlamydia trachomatis to:
Obok zakażenia wirusami HPV, bakterią Chlamydia trachomatis i Neisseria gonorrhoeae, infekcja Ureaplasma urealyticum należy do najczęstszych przyczyn stanów zapalnych układu moczowo-płciowego.
Zakażenie Ureaplasma urealyticum często przebiega w sposób bezobjawowy. W przypadku nasilenia się choroby pojawiają się następujące symptomy:
Nieleczone zakażenie Ureaplasma urealyticum jest bardzo niebezpieczne. Wysoce prawdopodobne powikłania u mężczyzn to zapalenie gruczołu krokowego, mniejsza liczba i ruchliwość plemników. Natomiast u kobiet dochodzi do zapalenia jajników, jajowodów oraz szyjki macicy, zwiększenia ryzyka poronienia oraz zakażenia noworodka w trakcie porodu.
Istnieje również związek między infekcją Ureaplasma urealyticum oraz kobiecą i męską niepłodnością, przedwczesnymi porodami, opóźnieniem rozwoju płodu oraz małą masą dziecka w okresie noworodkowym.
Ureaplasma parvum może powodować zapalenie cewki moczowej, ropne zapalenie stawów, powikłania ciąży, zapalenia błon płodowych, zakażenia ran chirurgicznych, u noworodków zapalenie opon mózgowych, choroby zapalne miednicy, odmiedniczkowe zapalenie nerek i choroby noworodków. Ureaplasma parvum może powodować niepowodzenia ciążowe, głównie wskutek zakażeń przezłożyskowych lub worka owodniowego.
Rzeżączka jest chorobą weneryczną wywoływaną przez bakterię: dwoinkę rzeżączki (inaczej: Neisseria gonorrhoeae). Jest to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych poprzez kontakty seksualne.
| OBJAWY ZAKAŻENIA NEISSERIA GONORRHOEAE
|
|
| KOBIETY
|
MĘŻCZYŹNI
|
|
|
Oprócz ostrego zapalenia cewki moczowej, bakteria Neisseria gonorrhoeae może prowadzić do zapalenia szyjki macicy, gruczołu krokowego, jajników czy jąder. Podczas porodu może dojść do zakażenia od chorej matki, co prowadzić może do gonokokowego zapalenia spojówek (ryzyko utraty wzroku), sepsy czy zapalenia stawów. Nieleczona rzeżączka może powodować bezpłodność.
Mykoplazmoza to choroba przenoszona drogą płciową wywoływana przez bakterie Mycoplasma genitalium lub/i Mycoplasma hominis. Często przebiega bezobjawowo. Większość zakażonych bakterią osób nie zdaje sobie nawet sprawy z infekcji. Jedyną szansą na wykrycie schorzenia jest przeprowadzenie badania w kierunku chorób układu moczowo-płciowego. Symptomy pojawiające się przy zaostrzeniu zakażenia Mycoplasma to zapalenie cewki moczowej u mężczyzn, u kobiet – świąd i ból pochwy podczas stosunków oraz ból w trakcie oddawania moczu.
Mykoplazmoza rozwijająca się bezobjawowo może doprowadzić do groźnych i długotrwałych powikłań zdrowotnych. U mężczyzn z nieleczoną infekcją Mycoplasma może z czasem dojść do zapalenia najądrza oraz gruczołu krokowego, a u kobiet zakażenie może skutkować zapaleniem szyjki macicy, ciążą pozamaciczną, zapaleniem cewki moczowej i narządów miednicy. U obu płci istnieje ryzyko niepłodności oraz długotrwałych bólów narządów płciowych.
Wrzód miękki (inaczej: wrzód weneryczny) to choroba przenoszona drogą płciową wywoływana przez bakterię Haemophilus ducreyi. Po 3–7 dniach od zakażenia w okolicy narządów płciowych pojawia się krosta przekształcająca się w ropne owrzodzenie, wokół którego rozwijają się kolejne wrzody. Haemophilus ducreyi występuje przede wszystkim w gorącej strefie klimatycznej Afryki, Azji Południowo-Wschodniej i Ameryki Środkowej. W tych krajach częstość zachorowania na wrzód miękki jest czasem wyższa od zachorowania na kiłę. W Polsce choroba rozpoznawana jest sporadycznie, głównie wśród osób powracających z tropików.
